- It's empty here, and it makes me feel neither good nor bad.

- I'm all alone, but at the same time it feels like I'm not. There are a lot of thoughts in my head, they always keep ne entertained.

- I can create a whole world with them. This place is safe, and nothing bad will happen here. Nothing good will happen either, though.

- You know, this place is so empty... Though, I don't feel particularly good or bad because of it.

- I'm all alone, but at the same time it feels like I'm not. There's a lot of thoughts in my head, they always keep me entertained.

- I can create a whole world with them. I'm sure it'll be able to fill the void around me if I try hard enough!

- No matter how much I think, my surroundings don't change. Yes, things happened in my head, but they never left its premises.

- And it's not like I tried to suppress them... Maybe they were afraid to come out?

- But there should be an end somewhere. You can't wander around forever. What do you think?

- I know it sounds scary, but it's not scarier than constantly existing among the void.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

- This place is always neither warm, nor cold. It's neutral.

-But at the same time, if I think about warmth, I feel warm

- Maybe this world corresponds to my thoughts?

-I wouldn't want to admit that I'm completely empty.

- I'm not the reason everything had disappeared, right?

- Can't I just adapt and get used to having nothing around me since I can't do anything about it?

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

- I don't care that this place is empty, you hear?! I feel neither good, nor bad!"

- I'm all alone.

- I need to decide, and my thoughts will help me.- My head is full of thoughts, they eclipse the world around me.

- They'll lead me to the exit... And I'll be able to feel proud of myself

- This place is empty, but it makes me feel neither good, nor bad."

- I'm alone, but my head is full of thoughts. A whole world, one might say

-If I try hard enough, it'll be able to fill all the void around me!

- No matter how much I keep thinking, my surroundings don't change. Yes, something happened outside of my head, but..."

- I'll be able to save myself

- Even if there's nothing around me, I'm still here.

Binlerce yıl önce, birisi ateş yakmasını keşfetti. Herhalde insan kardeşlerine ateş yakmayı öğretti diye, o ateşte yakmışlardır onu.

İnsanların korktuğu bir şeytanla işbirliği yapan kötü biri olarak görülmüştür. Ama ondan sonra, insanların ısınmak için, yemeklerini pişirmek için, mağaralarını aydınlatmak için bir ateşi olmuştur.

O adam onlara, akıllarına gelmeyen bir hediye bırakmış, karanlığı yeryüzünden kaldırmıştır.

Yüzyıllar geçmiş, derken biri tekerleği icat etmiştir. Herhalde o da insan kardeşlerine öğrettiği tekerleğin çarkında parça parça edilmiştir.

Yasak şeylerle uğraşan bir küstah olarak görülmüştür. Ama ondan sonra, insanlar artık ufukları aşarak yolculuk edebilmeye başlamışlardır.

Bu adam onlara akıllarına gelmeyen bir hediye bırakmış, dünyanın yollarını açmıştır.

Yüzyıllar boyunca ortaya çıkan bazı adamlar, yepyeni yollara doğru ilk adımları atmışlar, bunu yaparken de kendi vizyonlarından başka bir silaha sahip olmamışlardır.

Amaçlar farklıdır, ama hepsinin bir ortak noktası vardır. Atılan adım ilk adımdır, yol yeni bir yoldur, vizyon kimseden ödünç alınmış değildir, ve bu kişilere tepki olarak da her zaman nefret yöneltilmiştir.

Büyük yaratıcılar ... düşünürler, sanatçılar, bilim adamları, mucitler ... hep çağlarının insanlarına karşı tek başlarına durmuşlardır.

Yeni çıkan her büyük fikre karşı gelinmiştir. Her yeni büyük icat kınanmış, lanetlenmiştir.

Motor saçma bir şey olarak karşılanmış, uçak imkânsız diye düşünülmüştür. Otomatik tezgâh kötü bir icat sayılmıştır. Anestezi günah sayılmıştır.

Ama ödünç almadıkları vizyonlara sahip olan insanlar yine de yollarına devam etmişlerdir. Mücadele etmiş, acı çekmiş, bedel ödemişlerdir. Ama sonunda kazanmışlardır.

Hiçbir yaratıcı, kardeşlerine hizmet etmek düşüncesiyle harekete geçmiş değildir, çünkü kardeşleri, onun sunduğu hediyeyi reddetmişlerdir ve o hediye, bu kişinin güçlükle sürdürdüğü mücadele dolu hayatı mahvetmiştir.

Bu kişinin tek gerçeği, kendi amacı olmuştur. Kendi gerçeği, onu kendi usulünde yapabilmesi, başarabilmesi.

Bir senfoni, bir kitap, bir motor, bir felsefe, bir uçak ya da bir bina ... Odur onun hayattaki amacı. Hayatı da odur.

Yarattığı şeyi duyanlar, okuyanlar, işleyenler, inananlar, ona binip uçanlar ya da içinde yaşayanlar değildir onun için önemli olan.

Mesele yaratılar şeydedir, onu kullananlarda değil. Yaratılan şeydir önemli olan; ondan yarar sağlayanlar değil.

Yaratılan şey, o kişinin gerçeğine biçim vermiştir. O da kendi gerçeğini her şeyden ve herkesten üstün tutmuştur.

O kişinin vizyonu, gücü ve cesareti, kendi ruhundan gelmektedir.

Ama bir insanın ruhu, kendi benliğidir. Bilinci dediğimiz kimliğidir. Düşünmesi, hissetmesi, yargılaması, eyleme geçmesi, hep ego'nun fonksiyonlarıdır.